Frank Wood
Τρίτη 27 Μαρτίου 2012
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, η δυσφορία και η απόγνωση του ελληνικού λαού, η βίαιη στάση της αστυνομίας και τα εκτεταμένα επεισόδια που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες, συγκίνησαν ολόκληρη την υφήλιο. Τα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν συνεχώς ειδήσεις από την Ελλάδα και τα οι εικόνες από το Σύνταγμα κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Τα t-shirt Save Greece έχουν γίνει η νέα μόδα ανάμεσα στα πιο διάσημα ονόματα της παγκόσμιας showbiz και πολλοί επώνυμοι ηθοποιοί, τραγουδιστές και μοντέλα, έχουν φωτογραφηθεί με το συγκεκριμένο t-shirt σε δημόσιες εμφανίσεις.
Τα συλλεκτικά t-shirts Save Greece πωλούνται προς $100 και όλα τα έσοδα πηγαίνουν σε ειδικό λογαριασμό που θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του χρέους της Ελλάδας.
Ένα ερείπιο και η Δημοκρατία
Η φωτογραφία αυτού τού ερειπίου τραβήχτηκε το 1997 στην Κύπρο στο πλαίσιο μιας πρόσκλησής μου από τη Διεύθυνση Πολιτισμού τού Κυπριακού Υπουργείου Παιδείας με στόχο τη δημιουργία ενός λευκώματος από τρεις Έλληνες και τρεις Κυπρίους φωτογράφους.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε σε ένα πλήρως γκρεμισμένο κυπριακό χωριό που ονομάζεται Άγιος Σωζόμενος. Οι συνειρμοί που ο θεατής μπορεί να κάνει αν συνδυάσει την τοποθεσία με το εικονιζόμενο ερείπιο είναι προφανείς. Θα μπορούσαν να είναι ακόμα πιο συγκεκριμένοι αν η λεζάντα προσδιόριζε την ταυτότητα των υπεύθυνων για την κατάρρευση τού κτιρίου και ενδεχομένως και τους λόγους τής κατάρρευσης. Θα προτιμούσα για τον λόγο αυτόν η φωτογραφία να μην έχει καν σαν λεζάντα τον τόπο προέλευσης. Μου αρκεί ο αφηρημένος και διφορούμενος τίτλος «Ερείπιο».Πιστεύω και υποστηρίζω ότι η φωτογραφία μπορεί και πρέπει απλώς να περιγράφει. Οτιδήποτε άλλο τής αφαιρεί βάθος και τής νοθεύει την ταυτότητα. Δεν θα ήθελα ο θεατής να νομίζει ότι βλέπει σε αυτή τη φωτογραφία τη βαρβαρότητα κάποιων, αφού άλλωστε από μόνη της καμία βαρβαρότητα δεν παρουσιάζει καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, ούτε το κουφάρι ενός σπιτιού, μια και στην περίπτωση αυτή το λογικό θέμα θα έπρεπε να είναι το ολοκαίνουργιο σπίτι. Ελπίζω όμως να μπορέσει να διακρίνει τον θαυμασμό μου απέναντι στη γοητεία ενός ερειπίου. Την ισορροπία και την αρμονία που αναδύεται από τον τρόπο που αυτή η φωτογραφία αναδεικνύει ό,τι απέμεινε από ένα σπίτι. Το γεγονός ότι το ερείπιο αυτό δεν είναι η σκιά ενός οικοδομήματος, αλλά ένα αυτοτελές και νέο μέσα στον χρόνο οικοδόμημα. Η ομορφιά άλλωστε υπάρχει μόνον μέσα από την αντίφαση. Και ο χρόνος μπορεί πολλές φορές να προσθέσει ομορφιά. Η μη συμφιλίωση με τα ερείπια είναι και μη συμφιλίωση με τον χρόνο. Άλλωστε η πραγματική αγάπη υπάρχει και εκδηλώνεται απέναντι σε κάτι που έφυγε, που υπήρξε, που εμφανίζει τελικά την αδυναμία του, που εκφράζει την δεδομένη πορεία όλων προς την επιστροφή στη γη. Ένα κτίριο είναι απόλυτα ωραίο όταν παραμείνει και ένα ωραίο ερείπιο. Ο Παρθενώνας είναι πάντα μπροστά στα μάτια μας σαν αδιάψευστη απόδειξη αυτού τού ισχυρισμού.
Δεν πρέπει να είναι σαφείς (ούτε και θα το επιθυμούσα) οι λόγοι για τους οποίους επέλεξα αυτή τη συγκεκριμένη φωτογραφία μου για να συμμετάσχω σε μια ομαδική έκθεση αφιερωμένη στη Δημοκρατία. Θα μπορούσε πάντως κανείς - πάντα αφηρημένα και λίγο αυθαίρετα όπως γίνεται όταν καλείται η τέχνη να εκφράσει ιδεολογίες - να αναζητήσει, σε αυτή τη φωτογραφία αναλογίες που μπορεί να συνδέουν ένα τόσο ωραίο και αρμονικό ερείπιο με ένα πολίτευμα που όλοι θέλουμε να υποστηρίζουμε σαν το καλύτερο ενώ δεν παύουμε να προβάλλουμε και τις αδυναμίες του. Αν η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα που ο άνθρωπος έχει εφεύρει, τούτο οφείλεται στο ότι είναι ένα σχήμα ατελές που στηρίζεται πάνω στις ατέλειες των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η ικανότητα τής Δημοκρατίας είναι να συνταιριάζει τις ατέλειες και τις αντιφάσεις. Υπάρχουν άλλα πολιτεύματα με πολύ ωραιότερες και ελκυστικότερες δομές. Μόνο που η κατάρρευσή τους είναι πάντοτε τραγική, άσχημη και αδιέξοδη. Η Δημοκρατία παραμένει πάντοτε όρθια γιατί ακόμα και όταν δείχνει να καταρρέει είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα άλλο πρόσωπο διαφορετικό αλλά πάντα ωραίο. Η Δημοκρατία είναι σαν όλα και όλους που αγαπάμε, των οποίων τις αδυναμίες και τα ελαττώματα με το πέρασμα τού χρόνου μαθαίνουμε να γνωρίζουμε και να αποτιμούμε, ακόμα και να εκτιμούμε, διαπιστώνοντας ότι είναι πάντοτε η αντανάκλαση των προτερημάτων τους. Η Δημοκρατία είναι σαν τα παλιά ζωντανά υλικά, όπως το σίδερο ή το ξύλο, που ξέρουν να γερνάνε και να γίνονται μέσα από τη φροντίδα μας ομορφότερα.
Αν ένα πολίτευμα δεν δείχνει την ομορφιά των αδυναμιών του, θα είναι σαν ένα σπίτι που δεν έμαθε να γερνάει, σαν ένα ερείπιο που δεν φαντάστηκε κανείς ότι μπορεί να συνεχίσει να το αγαπάει. Στο σημείο όμως αυτό καλό είναι να αφήσουμε το ερείπιο τής φωτογραφίας να συνεχίσει τη φωτογραφική ζωή του και τη Δημοκρατία να συνταιριάζει τις δικές της αντιφάσεις, γιατί η εμμονή στις αναλογίες καλλιτεχνημάτων και ιδεολογημάτων κινδυνεύει να υποτάξει τα μεν στα δε, με την τέχνη να αποδεικνύεται συνήθως η πιο αδύναμη.
* Κείμενο για τον κατάλογο τής έκθεσης για τη Δημοκρατία (2009, Ζάππειο Μέγαρο), η οποία συνόδευε την παραπάνω φωτογραφία τού Πλάτωνα Ριβέλλη
ΜΕΤΑPolis | Δίωρα δωρεάν Μαθήματα Φωτογραφίας
To ΜΕΤΑPolis στα πλαίσια του ανοιχτού Οnline Φωτογραφικού Διαγωνισμού με θέμα: “Πάμε Παραλία ή Βουνό...”διοργανώνει δίωρα δωρεάν μαθήματα φωτογραφίας για τα μέλη του group “Πάμε Παραλία ή Βουνό...”.
Τα μέλη που θα αναρτούν φωτογραφίες στο “Πάμε Παραλία ή Βουνό...” θα συμμετέχουν αυτόματα σε ένα δίωρο φωτογραφικό ταξίδι τεχνικής με θέμα η ψηφιακή τέχνη στο Βουνό και στην Θάλασσα.
Δεν υπάρχει όριο συμμετοχών.Τα μέλη που θα αναρτούν φωτογραφίες στο “Πάμε Παραλία ή Βουνό...” θα συμμετέχουν αυτόματα σε ένα δίωρο φωτογραφικό ταξίδι τεχνικής με θέμα η ψηφιακή τέχνη στο Βουνό και στην Θάλασσα.
Οι συναντήσεις - παρουσιάσεις για να μοιραστούμε την αγάπη μας για την φωτογραφία θα πραγματοποιούνται τις Πέμπτες 19.00 – 21.00
Πρώτη μας συνάντηση την Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012 και ώρα 19.00
Όροι
Στα σεμινάρια συμμετέχουν μόνο όσοι έχουν ανεβάσει φωτογραφίες στο ( http://www.facebook.com/pages/Πάμε-Παραλία-ή-Βουνό/300525116680509?sk=photos ) Τα μέλη μπορούν να συμμετάσχουν σε μία μόνο συνάντηση
Ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι περιορισμένος (25 άτομα) και θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας.
Τα μαθήματα είναι δωρεάν.
Δηλώσεις συμμετοχής στο mailto:info%40metapolis.gr
Φόρμα Συμμετοχής
Όνομα:
Επώνυμο:
Όνομα Χρήστη (facebook):
Random
Την Τρίτη 27 Μαρτίου, στο CAMP το περιοδικό OZON Raw παρουσιάζει την έκθεση ‘Random’ της φωτογράφου Μάρα Δεσύπρη, στα πλαίσια της σειράς εκδηλώσεων που διοργανώνει το περιοδικό με τίτλο 4FASHIONSHAKE Days.
Πρόκειται για μια επιλογή έργων από το φωτογραφικό της λεύκωμα, με τίτλο ‘self_portrait’. Παράλληλα θα παρουσιαστεί και το αποτέλεσμα της πρώτης απόπειρας της φωτογράφου να πειραματιστεί με το video art. Είναι η πρώτη ατομική έκθεση της Μάρας Δεσύπρη, με αναδρομικό χαρακτήρα, ενώ η επιλογή των φωτογραφιών έχει γίνει από την ίδια.
To λεύκωμα ‘self portrait’ περιλαμβάνει αναλογικές αρετουσάριστες φωτογραφίες γυναικών από δημοσιευμένες δουλειές της Μάρας Δεσύπρη, ενώ επιχειρείται μια καταγραφή της 20ετούς πορείας της φωτογράφου. Η ίδια τις χαρακτηρίζει ‘αυτοπορτραίτα’, καθώς μέσα από αυτές διαφαίνονται διαφορετικές πλευρές του χαρακτήρα της και μας επιτρέπεται να διακρίνουμε την κοινή ταυτότητα τους. Την έκθεση θα επιμεληθεί ο σχεδιαστής Filep Motwary.Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 27 Μαρτίου, στις 20.00
Διάρκεια έκθεσης: 28 Μαρτίου – 6 Απριλίου 2012
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012
157+173 designers Με χιούμορ και Φαντασία
Δυο αρχιτέκτονες απο τη Θεσσαλονίκη κλείνουν το μάτι με τα σχέδια τους σε κλασικές φόρμες.
Oι 157+173 designers είναι οι Θεσσαλονικείς Mπάμπης Παπανικολάου και Xριστίνα Tσιραγγέλου. Tο όνομα προκύπτει από... τα ύψη τους: «Θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι το λιγότερο εμπνευσμένο γεγονός στη συνεργασία μας», τονίζουν. Kαι οι δυο σπούδασαν αρχιτεκτονική και ασχολήθηκαν με τις χειροποίητες κατασκευές, τη μουσική και το video art. Πρωτοσυνεργάστηκαν σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο: «Aνακαλύψαμε ότι ταιριάζουμε στη φιλοσοφία ζωής και στον τρόπο με τον οποίο αποκωδικοποιούμε τα ερεθίσματα γύρω μας. Το καλοκαίρι του 2009 αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να ικανοποιήσουμε τις αστείρευτες ανάγκες μας για δημιουργία», λένε.
Aπό τη σύμπραξή τους προέκυψαν φωτιστικά, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα που κατάφεραν μάλιστα να τους εξασφαλίσουν και μια θέση στις προτάσεις των New York Times. H ιδιαιτερότητα της δουλειάς τους έγκειται στον πετυχημένο συνδυασμό αναγνωρίσιμων και κλασικών μορφών που μας περιτριγυρίζουν, με τη δική τους ιδιόρρυθμη ματιά. «Tο στιλ μας είναι μίνιμαλ, με χιουμοριστική διάθεση και στοιχεία δανεισμένα από παλιομοδίτικες φόρμες, που συνήθως δεν διαβάζονται με την πρώτη ανάγνωση και είναι προσαρμοσμένες στη σύγχρονη εποχή», εξηγούν.‣
Aπό τη σύμπραξή τους προέκυψαν φωτιστικά, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα που κατάφεραν μάλιστα να τους εξασφαλίσουν και μια θέση στις προτάσεις των New York Times. H ιδιαιτερότητα της δουλειάς τους έγκειται στον πετυχημένο συνδυασμό αναγνωρίσιμων και κλασικών μορφών που μας περιτριγυρίζουν, με τη δική τους ιδιόρρυθμη ματιά. «Tο στιλ μας είναι μίνιμαλ, με χιουμοριστική διάθεση και στοιχεία δανεισμένα από παλιομοδίτικες φόρμες, που συνήθως δεν διαβάζονται με την πρώτη ανάγνωση και είναι προσαρμοσμένες στη σύγχρονη εποχή», εξηγούν.‣
Kαι συνεχίζουν: «Eμπνεόμαστε από την καθημερινότητά μας στο αστικό και μη περιβάλλον, και από τους τυχαίους εξωτερικούς παράγοντες που ανά καιρούς μάς τη σπάνε. Tελευταία, η αντίθεση του εικονικού και του πραγματικού κόσμου μάς έδωσε το έναυσμα να σχεδιάσουμε κάποια αντικείμενα -μικρά τραπέζια εισόδου και κρεμάστρες ρούχων- τα οποία είναι σύνθεση δισδιάστατου γραφιστικού και τρισδιάστατης κατασκευής. Παράλληλα, η θέλησή μας να εξερευνήσουμε καινούριες τεχνολογίες μάς ώθησε στον σχεδιασμό μιας σειράς διαδραστικών αντικειμένων. Oι δύο σειρές παρουσιάστηκαν ως prototypes στη διεθνή έκθεση DMY του Bερολίνου το καλοκαίρι, και θα κυκλοφορήσουν σύντομα στην αγορά».
Eκτεταμένη είναι η χρήση τσιμέντου, ξύλου και μετάλλου στις κατασκευές τους. «Tα υλικά πρέπει να τα τιθασεύσεις, και να λάβεις υπόψη σου τις "ξεχωριστές" τους ιδιότητες, να τα χρησιμοποιείς όχι μόνο ως επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά και ως διεργασία που μεταβάλλει τον σχεδιασμό», σημειώνουν. Aλλωστε, η έννοια της αναθεώρησης είναι κεντρική στη φιλοσοφία τους: «H μεγαλύτερη ικανοποίηση που αντλούμε από τη δουλειά μας είναι η χρονική αμεσότητα, από το στάδιο του σχεδιασμού στο στάδιο της υλοποίησης», υπογραμμίζουν.
Σε ένα χαρισµατικό χώρο στο κέντρο της Aθήνας, δύο οραµατιστές, τα αδέλφια Aνδρέας και Eυγενία Mανωλιουδάκη, φιλοξένησαν 19 ταλέντα, τη νέα γενιά των πολλά υποσχόµενων Eλλήνων ντιζάινερ.Οι ιδιοκτήτες του χώρου και διοργανωτές της έκθεσης 2011% Greek Design πρωταγωνιστούν στα ελληνικά εικαστικά δρώµενα εδώ και µια δεκαπενταετία. Mε εξειδίκευση στην παρουσίαση εκθέσεων ιδιαίτερου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, συµπεριλαµβανοµένου και του ετήσιου Bazart που δίνει τη δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και σε όλους εµάς την ευκαιρία να την αποκτήσουµε σε ελκυστικές τιµές, αποφάσισαν ότι έφτασε η ώρα για κάτι εντελώς πρωτοποριακό για τα εγχώρια δεδοµένα. O λόγος για το ντιζάιν που, όπως τελικά φάνηκε, στις «φλέβες του κυλάει» και ελληνικό αίµα.
H ιδέα δεν προέκυψε τυχαία. Tο ντιζάιν άλλωστε αποτελεί µια καλλιτεχνική µατιά-έκφραση στα αντικείµενα καθηµερινής χρήσης. Eτσι όταν θεώρησαν ότι οι συνθήκες είχαν ωριµάσει, αποφάσισαν να ανακαλύψουν και στη συνέχεια να αποκαλύψουν στο ελληνικό κοινό «τη δυναµική του εγχώριου ντιζάιν» µέσα από την εν λόγω έκθεση. H επιλογή των σχεδιαστών δεν περιορίστηκε στους καθαρόαιµους βιοµηχανικούς ντιζάινερ, αλλά «εν-έπλεξε» στο δηµιουργικό ιστό και καλλιτέχνες που κατασκευάζουν οι ίδιοι αντικείµενα, όπως για παράδειγµα κεραµίστες. Aισθητική, εργονοµία και αντοχή αποτέλεσαν τα βασικά κριτήρια για την κ. Mανωλιουδάκη, που επιµελήθηκε την έκθεση µε τον βοηθό της, τον Σπύρο ∆ελλαπόρτα. Kατέληξαν λοιπόν σε ένα σύνολο «Top 19» σχεδιαστών ή στούντιο που δραστηριοποιούνται τόσο στην Eλλάδα όσο και το εξωτερικό. Σηµειώστε: Brainstorm (Nίκος Γούλης - Hλίας Aραβίδης), Ctrlzak, DEDE De-xtrousDesign, Greece is for lovers, Bαβάτσης Γιώργος, Bελιώτου Eύα (Evthokia), Γκίκας Γιάννης, ∆ράκος Σπύρος, Kρασσά Aφροδίτη, Mαµουτζής Γιάννης, Ξηρού Kλειώ, Oικονοµίδης Kωνσταντίνος (We Did-Id), Πορσανίδης Aπόστολος, Σκάλος ∆ιονύσης, Σκουλούδη Xριστίνα, Σταθόπουλος Zάχος, Στριτσίδης Σάκης, Στυλιανού Nίκη, Φωτιάδης Σέργιος (We Design).
H ιδέα δεν προέκυψε τυχαία. Tο ντιζάιν άλλωστε αποτελεί µια καλλιτεχνική µατιά-έκφραση στα αντικείµενα καθηµερινής χρήσης. Eτσι όταν θεώρησαν ότι οι συνθήκες είχαν ωριµάσει, αποφάσισαν να ανακαλύψουν και στη συνέχεια να αποκαλύψουν στο ελληνικό κοινό «τη δυναµική του εγχώριου ντιζάιν» µέσα από την εν λόγω έκθεση. H επιλογή των σχεδιαστών δεν περιορίστηκε στους καθαρόαιµους βιοµηχανικούς ντιζάινερ, αλλά «εν-έπλεξε» στο δηµιουργικό ιστό και καλλιτέχνες που κατασκευάζουν οι ίδιοι αντικείµενα, όπως για παράδειγµα κεραµίστες. Aισθητική, εργονοµία και αντοχή αποτέλεσαν τα βασικά κριτήρια για την κ. Mανωλιουδάκη, που επιµελήθηκε την έκθεση µε τον βοηθό της, τον Σπύρο ∆ελλαπόρτα. Kατέληξαν λοιπόν σε ένα σύνολο «Top 19» σχεδιαστών ή στούντιο που δραστηριοποιούνται τόσο στην Eλλάδα όσο και το εξωτερικό. Σηµειώστε: Brainstorm (Nίκος Γούλης - Hλίας Aραβίδης), Ctrlzak, DEDE De-xtrousDesign, Greece is for lovers, Bαβάτσης Γιώργος, Bελιώτου Eύα (Evthokia), Γκίκας Γιάννης, ∆ράκος Σπύρος, Kρασσά Aφροδίτη, Mαµουτζής Γιάννης, Ξηρού Kλειώ, Oικονοµίδης Kωνσταντίνος (We Did-Id), Πορσανίδης Aπόστολος, Σκάλος ∆ιονύσης, Σκουλούδη Xριστίνα, Σταθόπουλος Zάχος, Στριτσίδης Σάκης, Στυλιανού Nίκη, Φωτιάδης Σέργιος (We Design).
Iδέες, ταλέντο, θετική διάθεση, επιµονή και φυσικά υποµονή εναρµονίζονται πλήρως για να συνθέσουν το προφίλ του ελληνικού ντιζάιν, που όπως φάνηκε από την εντυπωσιακή προσέλευση του κοινού στα εγκαίνια της έκθεσης στις 7 Aπριλίου σίγουρα αφορά αρκετό κόσµο. Tο «σύγχρονο ελληνικό ντιζάιν», από µια έννοια αµφιλεγόµενη κυρίως από την άποψη της κατασκευής, της παραγωγής και της διάθεσης στην αγορά των προϊόντων, κάνει δειλά τα πρώτα του βήµατα σε µια προσπάθεια εξωστρέφειας, ώστε να µπορέσουµε ως θερµοί αποδέκτες να το επεξεργαστούµε σαν κάτι υπαρκτό και ζωντανό και να µετατρέψουµε µε συνοπτικές διαδικασίες τη συνδιαλλαγή µας µε αυτό σε µια καθηµερινή συνήθεια. Tα έργα µοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά, κατακλύζονται από ανάλαφρη διάθεση, στηρίζουν το υπόβαθρό τους στην ελληνική κουλτούρα, ενώ φυσικά το ευχάριστο κλίµα, το φως, η θάλασσα «παίζουν» και αυτά το σηµαντικό ρόλο τους. Πρωτότυπα έπιπλα και φωτιστικά, µικροαντικείµενα καθηµερινής χρήσης, σερβίτσια, κοσµήµατα, παιχνίδια και πολλά άλλα παρουσιάστηκαν στην έκθεση. Kι επειδή το ντιζάιν είναι ωραιότερο όταν είναι προσιτό σε όλους, πολλά έξυπνα και πρωτότυπα αντικείµενα της έκθεσης είχαν τιµές που ξεκινούσαν από τα 5 €.
Oραµατιστές και πρωτοπόροι, ο Aνδρέας και η Eυγενία Mανωλιουδάκη «απευθύνουν» ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας σε όλα τα νέα ταλέντα, φιλοδοξώντας να αποδείξουν ότι οι εγχώριοι δηµιουργοί δεν υπολείπονται σε τίποτα από τους ξένους.
Φεύγοντας από την έκθεση αναρωτηθήκαµε: «Tι είναι στ' αλήθεια ντιζάιν;» O Aνδρέας και η Eυγενία έδωσαν την προσωπική τους ερμηνεία: «Πέρα από ορισµούς, θεωρητικές συζητήσεις, πέρα από το hype, τις προκαταλήψεις ή τις τετριµµένες ιδέες, ντιζάιν δεν είναι τίποτα λιγότερο από κάτι που πολύ απλά κάνει τα αντικείµενα, τις εικόνες, τον κόσµο, την ίδια τη ζωή σου καλύτερη. Nτιζάιν είναι η µεταγραφή µιας ιδέας για έναν πιο όµορφο, πιο λειτουργικό κόσµο σε ένα αντικείµενο, µια σελίδα, ένα χώρο... Nτιζάιν είναι κάτι που δεν περιγράφει απλά την αισθητική ή την επιφάνεια των πραγµάτων, αλλά έχει τη δύναµη να αλλάξει τον τρόπο που ζεις. Eίναι δύσκολο να το περιγράψεις µε λέξεις. Tο ντιζάιν είναι κάτι που πρέπει να δεις, να αγγίξεις, να ζήσεις!» http://www.e-go.gr/idanikospiti/articles.asp?catid=18473&subid=2&pubid=128689585#
Mέσα από το παιχνίδι της αλλαγής χρήσης σε αναγνωρίσιμα αντικείμενα, οι Greece is for Lovers βρίσκουν
τη δημιουργική τους ταυτότητα αντλώντας στοιχεία από συμβολισμούς της ελληνικότητας.
τη δημιουργική τους ταυτότητα αντλώντας στοιχεία από συμβολισμούς της ελληνικότητας.
H δημιουργική ομάδα Greece is for lovers από το 2005 σχεδιάζει, παράγει και προωθεί τα σχέδιά της, είτε πρόκειται για περιορισμένες εκδόσεις είτε για προϊόντα ευρείας κατανάλωσης. H Xριστίνα Kοτσιλέλου, η Bάσω Δάμκου και ο Θάνος Kαραμπάτσος γνωρίστηκαν στο Λονδίνο ως φοιτητές, για να προσγειωθούν στο χώρο του ελληνικού ντιζάιν -αν υποθέσουμε ότι αυτό υπάρχει- και να αποκτήσουν ένθερμους φίλους και θαυμαστές στην Eλλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό.
Aντλούν την έμπνευσή τους από τη στερεότυπη αντίληψη του τι είναι ευρέως διαδεδομένο ως «ελληνικό», κάνοντας αναφορά σε συνήθεις δραστηριότητες και μοντέλα συμπεριφοράς τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Ξεκίνησαν να δουλεύουν με μεγάλη αισιοδοξία ως προς το αντικείμενο και το concept, επιδιώκοντας τα αντικείμενά τους να διατηρούν εξ ολοκλήρου ταυτότητα «made in Greece», γεγονός που τους στερεί σημαντικό μέρος της ελεύθερης έκφρασης. Aυτό συμβαίνει γιατί ενώ σε θεωρητική βάση υπάρχουν καταρτισμένοι τεχνίτες, δεν έχουν συνηθίσει να παίρνουν στα σοβαρά την υπόθεση ντιζάιν. Eτσι πολλές φορές οι Greece is for lovers αναγκάζονται να δουλέψουν ανορθόδοξα, αρχίζοντας τη δουλειά από το τέλος, αναλογιζόμενοι αρχικά με ποιους τεχνίτες και με ποια υλικά μπορούν να δουλέψουν και προσαρμόζοντας αργότερα τις ιδέες τους στα δεδομένα! Διαθέτουν το δικό τους χώρο πώλησης των σχεδίων τους, ανάμεσα στα τουριστικά μαγαζιά της Aθήνας που βρίσκονται γύρω από το βράχο της Aκρόπολης.
Mε σατιρική διάθεση και αδιαμφισβήτητα μεγάλη αγάπη για ό,τι ελληνικό, η Xριστίνα δηλώνει πως υπάρχουν πολλά πράγματα που αγαπούν στην ελληνική κουλτούρα τα οποία και εντάσσουν στη δουλειά τους. Tο 2005 οι τρεις νέοι σχεδιαστές παρουσίασαν το πρώτο τους «παιδί», ένα δοχείο ψύξης κρασιού από λίκρα, εμπνευσμένο από το μαγιό μπικίνι, που ήταν μόνο η αρχή. Aπό την καλτ πλέον κούπα «Athens Sucks» μέχρι το ελληνικού τύπου σανδάλι-πατίνι και τις μαρμάρινες ρακέτες, τα αντικείμενά τους διαθέτουν γοητεία και χιούμορ, ενώ συγχρόνως κλείνουν έξυπνα το μάτι στον Nεοέλληνα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)